استارتاپ خدمات خانگی هندی Snabbit در دور سری B به رهبری Lightspeed سرمایه جذب کرد

خدمات خانگی در هند – چه شامل نظافت، شستشوی ظروف یا لباسشویی باشد – به طور سنتی به صورت آفلاین و غیررسمی ارائه می‌شده است. این وضعیت اغلب منجر به تاخیر و عدم قطعیت برای مشتریان، و همچنین دستمزد نامنظم و عدم امنیت شغلی برای کارگران می‌شده است. با این حال، اخیرا استارتاپ‌ها این حوزه را مستعد تحول دیده‌اند و با بهره‌گیری از فناوری، قابلیت پیش‌بینی، مقیاس‌پذیری و ساختار را به این بخش آورده‌اند.

Snabbit، که سال گذشته تاسیس شد، یکی از اولین بازیگران در این عرصه است و به مشتریان امکان می‌دهد خدمات خانگی با فراوانی بالا، از جمله نظافت، شستشوی ظروف، لباسشویی و آماده‌سازی آشپزخانه را از طریق اپلیکیشن خود رزرو کنند، با تحویل سریع تا 10 دقیقه. این استارتاپ اکنون 19 میلیون دلار در دور تامین مالی «سری B» (Series B) به رهبری Lightspeed و با مشارکت سرمایه‌گذاران قبلی خود، Elevation Capital و Nexus Venture Partners، جذب کرده است. این سرمایه‌گذاری با «ارزش‌گذاری پس از جذب سرمایه» (post-money valuation) 80 میلیون دلار صورت گرفته و هدف از آن گسترش حضور است.

این استارتاپ 15 ماهه، پلتفرم خدمات سریع خود را در شهر بمبئی در غرب هند، که پایتخت مالی این کشور است، راه‌اندازی کرد. این اقدام پس از آن صورت گرفت که بنیانگذار و مدیرعامل، آيوش آگاروال، شخصا چالش‌های یافتن خدمات خانگی قابل اعتماد را تجربه کرد. آگاروال به TechCrunch گفت که در یک مقطع، وضعیت به حدی دشوار شد که مادرش مجبور شد از شهر کلکته در شرق هند پرواز کند تا به او در یافتن یک کارگر خانگی جدید کمک کند.

او در مصاحبه‌ای گفت: «آنچه در ذهن من ماند این بود که در دنیایی که آسایش در آن با فشردن یک دکمه فراهم می‌شود و شما می‌توانید تاکسی، غذا یا خواربار دریافت کنید، حتی می‌توانید کسی را برای قرار ملاقات پیدا کنید، اما یافتن شخصی برای یک خدمت ساده در خانه به طرز دردناکی دشوار بود.»

این استارتاپ آزمایش‌هایی را اوایل سال گذشته انجام داد و برای 12 ماه اول در یک «بازار کوچک» (micro market) در بمبئی باقی ماند و سپس به هفت بازار در همین شهر و یکی در بنگالورو گسترش یافت.

Snabbit رویکردی «تمام پشته» (full-stack approach) را برای تامین، غربالگری، آموزش، جذب و مدیریت کارگران اتخاذ کرده است؛ کارگرانی که استارتاپ آن‌ها را «متخصصان» (experts) می‌نامد. پس از جذب، Snabbit از کارگران می‌خواهد که به نزدیکی مراکز تقاضای استارتاپ نقل مکان کنند تا بتوانند به قول شرکت مبنی بر ارائه خدمات در 10 دقیقه عمل کنند.

Snabbit در این رقابت تنها نیست؛ Urban Company (که توسط سرمایه‌گذاران مشهوری از جمله Accel، Prosus و Tiger Global حمایت می‌شود) اوایل سال جاری تجربه‌ای مشابه را در اپلیکیشن خود آغاز کرد. با این حال، این شرکت به دلیل پیام اولیه‌ای که منتقل کرد و نام Insta Maids، که بعداً آن را اصلاح و به Insta Help تغییر نام داد، با انتقاد مواجه شد. البته این موضوع نتوانست بسیاری از جمله اتحادیه‌های کارگران موقت را متقاعد کند.

به همین ترتیب، بازیگران جدیدتری از جمله Broomees و Pronto نیز اخیراً وارد این عرصه شده‌اند. Pronto حتی اخیراً سرمایه بذری را از Bain Capital Ventures جذب کرده است.

او گفت: «ما می‌دانیم که بازار در حال داغ شدن است. این بخش هیجان‌انگیز می‌شود، بازیگران جدیدی وارد می‌شوند و سرمایه جذب می‌کنند. و فکر می‌کنم همه اینها برای ما عالی است، تا زمانی که بی‌وقفه به اجرای کار ادامه دهیم.»

این استارتاپ از مشتریان بین 169 روپیه (حدود 2 دلار) و 499 روپیه (حدود 6 دلار) برای استفاده از خدماتی تا 240 دقیقه هزینه دریافت می‌کند. قیمت‌گذاری بالاتر از Insta Help متعلق به Urban Company است که از 49 روپیه (50 سنت) شروع می‌شود. با این حال، آگاروال گفت که استارتاپ حتی پس از ورود Urban Company به بازار به رشد و مقیاس‌گذاری ادامه داد.

آگاروال امیدوار است با استفاده از پشته فناوری داخلی خود که شامل ابزار «مدیریت ارتباط با مشتری» (CRM) داخلی، خط لوله تامین و غربالگری، و فرآیند «احراز هویت الکترونیکی» (eKYC) برای انطباق بهتر با مقررات محلی است، با ارائه تجربه مشتری ثابت رقابت کند.

Snabbit در حال حاضر بیش از 600 کارگر در پلتفرم خود دارد و هر کدام از آن‌ها مسافتی معادل 300 متر را بین دو شغل به طور متوسط پیاده طی می‌کنند. همچنین با استارتاپ حمل‌ونقل Yulu برای آموزش و فراهم کردن دوچرخه‌های الکترونیکی برای کارگران زن خود همکاری کرده است، که مسافت متوسط بزرگتری معادل 800 متر را بین کارهایشان طی می‌کنند. علاوه بر این، آگاروال به TechCrunch گفت که استارتاپ با مقیاس‌گذاری، مسافت متوسط برای کارگران خود را کاهش خواهد داد.

«میانگین ارزش سفارش» (average ticket size) در پلتفرم Snabbit بین 250 تا 270 روپیه (حدود 3 دلار) است، در حالی که کارگران آن با اتمام یک شیفت 12 ساعته، «بیش از» 40,000 روپیه (470 دلار) در ماه درآمد کسب می‌کنند. آگاروال گفت که برای اتمام چهار ساعت در روز در پلتفرم، کارگران ماهانه بیش از 10,000 روپیه (120 دلار) دریافت می‌کنند و افزود که کارگران واجد شرایط دریافت پاداش نیز هستند.

آگاروال معتقد است که کارگران می‌توانند بیشتر از حدود 9,000 روپیه (100 دلار) که طبق گزارش فدراسیون بین‌المللی کارگران خانگی به طور معمول به کارگران خانگی در مناطق شهری هند پرداخت می‌شود، درآمد کسب کنند.

Snabbit همچنین بیمه عمر شخصی، بیمه درمانی و بیمه حوادث را برای همه کارگران خود، و همچنین بیمه خانوادگی را برای کسانی که مدتی با استارتاپ همکاری کرده‌اند، فراهم می‌کند.

سوءاستفاده در محیط کار نیز برای کارگران خانگی در هند بسیار رایج بوده است، زیرا این کشور عمدتاً فاقد قوانین حمایتی است. برای چنین مواردی، این استارتاپ ویژگی «SOS» را در اپلیکیشن خود فراهم کرده است که کارگران می‌توانند از آن برای تماس با تیم عملیات میدانی استفاده کنند؛ تیمی که ظرف «پنج تا هفت دقیقه» به محل می‌رسد تا در موقعیت‌های اضطراری به کارگران کمک کند، به گفته بنیانگذار.

آگاروال اظهار داشت که در چهار ماه گذشته، استارتاپ 5 برابر رشد کرده و در حال حاضر حدود 20 درصد «هفته به هفته» (week-over-week) در حال رشد است. این شرکت قصد دارد ظرف 9 ماه آینده با استفاده از سرمایه جدید به بیش از 200 بازار کوچک در شهرهای بزرگ هند گسترش یابد و کارمندان بیشتری را در نیروی کار خود که نزدیک به 100 نفر دارد، استخدام کند.

با این حال، چندین اپلیکیشن مصرف‌کننده «هایپرلوکال» (hyperlocal) بارها تلاش کرده و شکست خورده‌اند. به عنوان مثال، خدمات تحویل غذا در سال 2023 پس از کاهش قرنطینه‌های ناشی از همه‌گیری در سراسر جهان با چالش روبرو شدند، اما در ماه‌های اخیر مشکلات بیشتری را تجربه کردند. حتی در هند، مدل‌های تحویل فوری غذا که توسط پلتفرم‌های «تجارت سریع» (quick commerce) از جمله Zepto و Zomato معرفی شدند، دچار مشکل شده‌اند. Zepto خدمات کافه 10 دقیقه‌ای خود را به دلیل محدودیت‌های عرضه متوقف کرد، در حالی که Zomato خدمات تحویل غذای 15 دقیقه‌ای خود را تنها چهار ماه پس از راه‌اندازی، با ذکر «عدم افزایش در تقاضا» متوقف کرد.

هزینه جذب مشتری و تامین‌کنندگان در محل آن‌ها گران است و اغلب پرداخت آن در طول زمان دشوار است. در مورد Snabbit، TechCrunch دریافته است که «هزینه جذب مشتری» (customer acquisition cost) 700 روپیه (8 دلار) است، در حالی که میانگین ارزش سفارش آن حدود 3 دلار است.

طبق گفته آگاروال، این استارتاپ تاکنون بیش از 25,000 مشتری را جذب کرده است و یک مشتری معمولی حداقل سه بار در ماه در پلتفرم معامله می‌کند.

مدیر اجرایی گفت: «نرخ‌های «ماندگاری» (retention rates) ما به خوبی هر شرکت اینترنتی مصرف‌کننده‌ای، مثلاً Zepto یا Swiggy، است.»

با این وجود، باید دید که این استارتاپ چگونه می‌تواند مشتریان خود را در طول زمان حفظ کرده و بر رقبا غلبه کند، در حالی که به مقیاس‌گذاری و گسترش بازار خود در هند ادامه می‌دهد.

راه‌هو تانجا، شریک در Lightspeed، در بیانیه‌ای آماده‌شده گفت: «Snabbit با آوردن سرعت، ساختار و اعتماد به بخشی که تاکنون عمدتاً غیررسمی عمل می‌کرده است، خدمات خانگی در هند را متحول می‌کند. ما هیجان‌زده‌ایم که در این مسیر به آنها بپیوندیم و از ماموریت آن‌ها برای تحول و مقیاس‌گذاری آنچه زمانی یک کالای لوکس تلقی می‌شد به یک نیاز روزمره حمایت کنیم.»