شرکت همجوشی ژنرال فیوژن به دلیل کمبود نقدینگی با تعدیل نیرو مواجه شد

شرکت ژنرال فیوژن (General Fusion)، که در زمینه انرژی همجوشی فعالیت دارد، هفته گذشته دست‌کم ۲۵ درصد از کارمندان خود را تعدیل کرد. این اقدام تنها چند روز پس از دستیابی شرکت به یک نقطه عطف کلیدی برای جدیدترین دستگاه آزمایشی همجوشی خود رخ داد.

گرگ توآینی (Greg Twiney)، مدیرعامل شرکت، روز دوشنبه در نامه‌ای سرگشاده در وب‌سایت شرکت اعلام کرد که اگرچه دستگاه جدید LM26 این شرکت توانسته است پلاسما (plasma) را فشرده کند – که برای دستیابی به شرایط همجوشی ضروری است – اما ژنرال فیوژن با کمبود منابع مالی مواجه شده است. او نوشت: «چشم‌انداز تامین مالی امروز چالش‌برانگیزتر از همیشه است، زیرا سرمایه‌گذاران و دولت‌ها در حال حرکت در مسیری هستند که با شرایط سیاسی و بازار در حال تغییر و نامطمئن همراه است.»

این شرکت ۲۳ ساله که بسیاری هنوز آن را یک استارتاپ (startup) توصیف می‌کنند، پیشروترین نماینده کانادا در رقابت برای دستیابی به انرژی همجوشی تجاری است. بر اساس اطلاعات PitchBook، این شرکت ۴۴۰ میلیون دلار سرمایه جذب کرده است، از جمله یک دور تامین مالی ۲۲.۶۶ میلیون دلاری که در ماه جولای به پایان رسید. سرمایه‌گذاران این شرکت شامل جف بزوس (Jeff Bezos)، تماسک (Temasek) و BDC کپیتال هستند. اما این میزان سرمایه برای شرکت کافی نبوده است تا نشان دهد رویکرد منحصر‌به‌فرد آن برای همجوشی قابل اجرا است.

وضعیت دشوار ژنرال فیوژن چالش‌هایی را که صنعت همجوشی با آن‌ها روبرو است، برجسته می‌کند.

تا به امروز، تنها یک دستگاه توانسته است به اصطلاح «نقطه سربه سر علمی» (scientific breakeven) دست یابد؛ نقطه‌ای که از نظر تاریخی اهمیت دارد، اما از نظر تجاری خیر. برای رسیدن به «نقطه سربه سر تجاری» (commercial breakeven)، راکتورها باید ده‌ها برابر انرژی بیشتر از آنچه تاکنون نشان داده شده، تولید کنند.

مسیر رسیدن به این نقاط عطف بسیار پرهزینه بوده است. اگرچه مجموع سرمایه جذب شده توسط ژنرال فیوژن ممکن است چشمگیر به نظر برسد، اما این رقم در مقایسه با رقبا متوسط است. شرکت کامن‌ولث فیوژن سیستمز (Commonwealth Fusion Systems) بیش از ۲ میلیارد دلار، هلیون (Helion) بیش از ۱ میلیارد دلار و استارتاپ پسیفیک فیوژن (Pacific Fusion) تنها در مرحله سری A خود ۹۰۰ میلیون دلار تعهد سرمایه دریافت کرده‌اند.

بخشی از چالش ژنرال فیوژن این است که رویکرد متفاوتی نسبت به بسیاری از رقبای خود دارد.

اکثر استارتاپ‌های همجوشی یکی از دو مسیر اصلی را دنبال می‌کنند: «محدودسازی مغناطیسی» (magnetic confinement) یا «محدودسازی اینرسی» (inertial confinement). رویکرد اول از میدان‌های مغناطیسی برای کنترل پلاسما استفاده می‌کند و آن را فشرده می‌کند تا زمانی که به شرایط لازم برای همجوشی هسته‌ها برسد. رویکرد دوم معمولاً از لیزرها برای فشرده‌سازی یک گلوله سوخت استفاده می‌کند.

ژنرال فیوژن در مقابل، تلاش کرده است از پیستون‌های با نیروی بخار برای فشرده‌سازی سوخت همجوشی استفاده کند. نیروی دریایی ایالات متحده در دهه ۱۹۷۰ تلاش مشابهی را انجام داد که بی‌نتیجه ماند، اما ژنرال فیوژن معتقد است که کامپیوترهای مدرن می‌توانند برخی از مشکلات زمان‌بندی که تلاش‌های قبلی را با مشکل مواجه کردند، حل کنند. این شرکت هنوز نتوانسته است نشان دهد که این امر ممکن است، اما اعلام کرده است که در صورت تکمیل، دستگاه LM26 باید بتواند به نقطه سربه سر علمی دست یابد.

اکنون، شرکت باید سرمایه بیشتری را – و به سرعت – جذب کند، اگر می‌خواهد نشان دهد که رویکردش یک رقیب قابل قبول است.