استارتاپ دورین ۳.۴ میلیون دلار برای خودکارسازی حفاری اکتشاف معادن جمع‌آوری کرد

یافتن منابع جدید مواد معدنی حیاتی (critical minerals) یک کسب‌وکار پرهزینه است. در سال ۲۰۲۳، شرکت‌ها در سراسر جهان ۱۲ تا ۱۳ میلیارد دلار صرف اکتشاف کردند.

نتیجه اینکه، استخراج معادن تعریفی از یک کسب‌وکار شانسی است. امروزه شرکت‌ها از مدل‌های پیشرفته‌ای از پوسته زمین برای شناسایی بهترین چشم‌اندازها استفاده می‌کنند، اما حتی در این صورت نیز تنها حدود سه مورد از هر ۱۰۰۰ تلاش برای یافتن یک ذخیره موفقیت‌آمیز است. کاوشگران هنوز باید عمیقاً در زمین حفاری کنند و نمونه‌های هسته سنگ را بیرون بکشند تا ثابت کنند حدسشان درست بوده است.

تد فلدمن (Ted Feldmann)، بنیان‌گذار و مدیرعامل دورین (Durin)، به تک‌کرانچ گفت: «حدود ۷۰ درصد از سرمایه‌ای که شرکت‌های اکتشافی جذب می‌کنند صرف حفاری می‌شود.» او افزود: «حفاری به طور سرسام‌آوری گران است.»

بنابراین فلدمن، که در خانواده‌ای معدن‌کار بزرگ شده است، در تلاش برای کاهش هزینه، رباتیک (robotics) را با دکل‌های حفاری ترکیب می‌کند.

در اکتشاف مواد معدنی، حفاری معمولاً به شرکت‌های متخصص واگذار می‌شود که هزینه‌های آن‌ها عمدتاً توسط حقوق و دستمزد کارکنانشان تعریف می‌شود. فلدمن گفت: «نیروی کار حدود ۶۰ درصد از هزینه آن‌ها را تشکیل می‌دهد.» او ادامه داد: «این مسئله واقعاً به یک مشکل نیروی کار برمی‌گردد. حفار به اندازه کافی در ایالات متحده وجود ندارد.»

در محل، معمولاً دو تا سه نفر یک دکل حفاری را اداره می‌کنند. یک یا دو نفر از آن‌ها برای تأمین لوله و سیالات دستگاه در آنجا هستند، در حالی که بقیه دستگاه را اداره می‌کنند. فلدمن توضیح داد: «او اساساً به صدای دکل گوش می‌دهد و بر اساس آنچه می‌شنود و در چند گیج می‌بیند، نوع سنگی را که از آن عبور می‌کند تفسیر کرده و سپس چند پارامتر مختلف را تنظیم می‌کند.»

فلدمن معتقد است که بخش عمده‌ای از این کار می‌تواند خودکار (automated) شود. برای شروع، دورین ۳.۴ میلیون دلار در مرحله پیش‌بذری به رهبری ۸۰۹۰ اینداستریز (8090 Industries) جذب کرده است؛ این خبر به طور اختصاصی به تک‌کرانچ گفته شد. همچنین شرکت‌های ۱۵۱۷، اندرسون هوروویتز (Andreessen Horowitz)، بدرک (Bedrock)، چمپیون هیل (Champion Hill)، کنتری (Contrary)، دی وان ونچرز (Day One Ventures) و لوکس کپیتال (Lux Capital) نیز در این دور شرکت داشتند.

دورین طراحی اولین دکل حفاری خود را اوایل امسال آغاز کرد و این دکل قادر است حفره‌ای به عمق ۳۰۰ متر و عرض ۲.۵ اینچ ایجاد کند. این دکل هنوز به صورت دستی کار می‌کند، اما مملو از حسگرها (sensors) برای جمع‌آوری داده است تا شرکت بتواند مدلی برای هدایت مدل‌های خودکار آینده بسازد. دورین همچنین در حال ساخت دستگاهی برای بارگیری خودکار لوله است؛ هرچه مته عمیق‌تر در زمین فرو می‌رود.

این استارتاپ (startup) در حال آغاز اولین برنامه حفاری خود است و فلدمن فکر می‌کند تا پایان سال، دورین داده کافی برای شروع ساخت مدل خودکارسازی خود خواهد داشت. او پیش‌بینی می‌کند که در دو تا سه سال آینده، دکل‌های حفاری می‌توانند بدون نیاز به حضور اپراتور مستقیم کار کنند.

او گفت که شرکت‌های حفاری همچنان به افراد در محل نیاز خواهند داشت، اما وظیفه آن‌ها تأمین تجهیزات، نظارت بر پیشرفت و بازیابی نمونه‌های هسته تکمیل شده در پایان روز خواهد بود.

فلدمن گفت: «آنچه ما سعی داریم از بین ببریم، نیاز به حضور افرادی است که در حین کار دکل در اطراف آن ایستاده‌اند.»