استارتاپ Adaptive Computer با جذب ۷ میلیون دلار سرمایه، هدف بازآفرینی نرم‌افزار کامپیوتر شخصی را دنبال می‌کند
استارتاپ Adaptive Computer به رهبری دنیس شو، با جذب ۷ میلیون دلار سرمایه بذری، پلتفرمی را معرفی کرده است که به غیربرنامه‌نویسان اجازه می‌دهد با استفاده از فرمان‌های متنی، اپلیکیشن‌های کاملی بسازند.
۱۴۰۴/۰۲/۰۲
استارتاپ جدید Adaptive Computer که توسط دنیس شو، هم‌بنیان‌گذار سابق Mem، تأسیس شده، موفق به جذب ۷ میلیون دلار سرمایه بذری شده است. هدف این شرکت ارائه پلتفرمی است که افراد بدون دانش برنامه‌نویسی بتوانند تنها با دستورات متنی، وب‌اپلیکیشن‌های پیچیده بسازند.
دنیس شو (Dennis Xu)، بنیان‌گذار چند استارتاپ موفق در حوزه فناوری، اذعان دارد که برنامه‌نویس نیست. او که پیش از این یکی از بنیان‌گذاران اپلیکیشن یادداشت‌برداری مبتنی بر هوش مصنوعی مم (Mem) بود (و Mem یکی از اولین سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر (Venture Capital) OpenAI محسوب می‌شود)، اکنون استارتاپ جدیدی به نام Adaptive Computer را راه‌اندازی کرده است.
مأموریت بزرگ این شرکت، بازنگری کامل در نرم‌افزار کامپیوترهای شخصی است. هدف آن‌ها این است که افراد غیربرنامه‌نویس بتوانند اپلیکیشن‌های کاملی را که خودشان طراحی کرده‌اند، تنها با وارد کردن یک فرمان متنی در پلتفرم وب بدون کد (no-code web-app platform) Adaptive بسازند.
برای تحقق این هدف، شو و هم‌بنیان‌گذار او، مایک سویلُو (Mike Soylu)، اخیراً از جذب یک دور سرمایه بذری (seed round) به مبلغ ۷ میلیون دلار خبر دادند. این دور سرمایه توسط Pebblebed رهبری شده و سرمایه‌گذارانی مانند Conviction، Weekend Fund، Anti-fund متعلق به جیک پاول (Jake Paul)، دیو بازوکی (Dave Baszucki) مدیرعامل Roblox و دیگران در آن مشارکت داشته‌اند. (Pebblebed یک صندوق سرمایه بذری نسبتاً جدید است که توسط پاملا واگاتا (Pamela Vagata)، مهندس هوش مصنوعی سابق Stripe، و کیث آدامز (Keith Adams)، معمار ارشد سابق Slack، تأسیس شده است.)
شو می‌گوید پیش از ظهور مدل‌های زبانی بزرگ (LLMs)، او مجبور بود با طراحان کار کند و آن‌ها نیز با مهندسان، که اساساً باید آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌داد تا ایده‌هایش ساخته شوند. (او Mem را در سال ۲۰۲۳ ترک کرد.) اما اکنون، همان‌طور که خودش توصیف می‌کند، «ما می‌توانیم چیزی را در جیب هر کسی قرار دهیم که با آن واقعاً بتواند کامپیوتر شخصی رؤیاهایش را بسازد.»
باید دقت کرد که علیرغم نام شرکت، تمرکز Adaptive Computer بر سخت‌افزار یا خود کامپیوتر نیست. این استارتاپ در حال حاضر تنها وب‌اپ (web app) می‌سازد.
با این حال، موتور Adaptive Computer برای هر اپلیکیشنی که می‌سازد، کارهایی مانند ایجاد نمونه پایگاه داده (database instance)، احراز هویت کاربر (user authentication)، مدیریت فایل (file management) را انجام می‌دهد و می‌تواند اپلیکیشن‌هایی بسازد که شامل پرداخت (از طریق Stripe)، وظایف زمان‌بندی شده (scheduled tasks) و ویژگی‌های هوش مصنوعی (AI features) مانند تولید تصویر (image generation)، سنتز گفتار (speech synthesis)، تحلیل محتوا (content analysis) و جستجو/تحقیق وب (web search/research) باشند.
در یک دموی محصول آن، که ac1 نام دارد و هنوز در حالت آلفا (alpha mode) است (به این معنی که ویژگی‌ها و قابلیت‌های محدودی دارد)، من یک فرمان متنی درخواست اپلیکیشنی برای ثبت مسیرهای دوچرخه‌سواری ارائه دادم. یک دقیقه بعد، این اپلیکیشن مبتنی بر جاوا اسکریپت (JavaScript)، با پایگاه داده پشتیبان (back-end database) کامل، بدون نیاز به تنظیمات بیشتر از طرف من ساخته شد.
اگرچه این اپلیکیشن با سرویس‌های شخص ثالث (third-party services) مانند ساعت ورزشی من یکپارچه نشد، اما به‌طور خودکار ویژگی‌هایی مانند مرتب‌سازی مسیرها، محاسبه مسافت کل و مقایسه مسیرها را اضافه کرد. این همچنین یک وب‌سایت کاملاً کاربردی بود، نه یک نمونه اولیه (prototype)، که می‌شد آن را با دیگران به اشتراک گذاشت تا مسیرهای خود را ثبت کنند، بدون اینکه اطلاعات شخصی من به اشتراک گذاشته شود.
هرچند این ایده جالب است، Adaptive Computer اولین و تنها پلتفرم «وایب کدینگ» (vibe coding) نیست که اجازه می‌دهد کدنویسی بر اساس فرمان‌های متنی انجام شود. رقیب آن، Replit، ادعا می‌کند بیش از ۳۰ میلیون کاربر دارد و آن‌قدر به سمت کاربران غیربرنامه‌نویس متمایل شده است که مدیرعامل آن، امجد مساد (Amjad Masad)، ماه گذشته با اعلام در X مبنی بر «من دیگر فکر نمی‌کنم باید برنامه‌نویسی یاد بگیرید» جنجال آفرید.
سریعاً در پی این دو شرکت، Lovable قرار دارد که ادعا می‌کند پروژه وایب کدینگ آن نه تنها برای غیربرنامه‌نویسان خوب است، بلکه برای طراحی حتی بهتر از Figma عمل می‌کند. این استارتاپ سوئدی در مرحله اولیه ادعا می‌کند که در ۶۰ روز اول، پایگاه مشتریان خود را به ۱۰ میلیون دلار درآمد تکرارشونده سالانه (ARR) رسانده است.
شو می‌گوید تفاوت بین این محصولات تثبیت‌شده‌تر و استارتاپ او این است که دیگران در اصل برای آسان‌تر کردن برنامه‌نویسی برای برنامه‌نویسان طراحی شده بودند. و این بدان معنی است که غیربرنامه‌نویسان ممکن است در استفاده از آن‌ها با مشکل مواجه شوند. شو می‌گوید: «سعی کنید یک ابزار هوش مصنوعی با هر یک از آن‌ها بسازید، آن‌ها از شما کلیدهای API (API keys) می‌خواهند.» او اشاره می‌کند که این جزئیات هستند که برای غیربرنامه‌نویسان مشکل‌ساز می‌شوند. «ما برای افراد عادی که علاقه‌مند به خلق چیزهایی برای بهبود زندگی خود هستند، در حال ساخت هستیم. کاربران آن‌ها افرادی هستند که اپلیکیشن‌هایی برای دیگران می‌سازند.»
علاوه بر رسیدگی به پایگاه داده پشتیبان و سایر جزئیات فنی، اپلیکیشن‌های Adaptive می‌توانند با هم کار کنند. به عنوان مثال، کاربر می‌تواند یک اپلیکیشن میزبانی فایل (file-hosting app) بسازد و اپلیکیشن بعدی می‌تواند به آن فایل‌ها دسترسی پیدا کند.
شو این قابلیت را بیشتر شبیه به یک سیستم عامل (operating system) می‌داند تا یک وب‌اپلیکیشن واحد.
نمونه‌های دیگری از اپلیکیشن‌هایی که توسط کاربران اولیه ساخته شده‌اند شامل داستان‌گویی تولید شده توسط هوش مصنوعی، یک سایت تجارت الکترونیک (e-commerce site) برای دانه‌های قهوه، و یک خواننده متن به گفتار (text-to-speech reader) برای فایل‌های PDF هستند.
Adaptive Computer سه سطح اشتراک (subscription levels) دارد: یک نسخه رایگان محدود، یک سطح ۲۰ دلار در ماه و یک سطح Creator/Pro ۱۰۰ دلار در ماه.
منبع: تک‌کرانچ